Οι ευκάλυπτοι στο Χιλιομόδι...Μέρος δεύτερο.

   Πριν οκτώ χρόνια είχαμε γράψει σχετικά για την κοπή των ευκαλύπτων κατά μήκος του παλιού σιδηροδρομικό σταθμό του Χιλιομοδίου. Η φύση όμως  είχε άλλη "γνώμη", γιατί έχει μια απίστευτη ικανότητα αυτοανανέωσης και ανάπτυξης.
   Αν αφήσουμε τη φύση να ακολουθήσει τη φυσική της πορεία, θα να αναδυθεί από οποιαδήποτε καταστροφή ή παρέμβαση και θα αναζωογονηθεί. Η επαναφορά είναι μια μακροχρόνιος και σύνθετη διαδικασία. Ο χρόνος που απαιτείται για την ανάκαμψη είναι διαφορετικός για κάθε περίπτωση και δεν συμβαδίζει με τον χρόνο του ανθρώπου. Η φύση είναι πολύ ανθεκτική και μπορεί να προσαρμοστεί σε διάφορες συνθήκες.

   Οι ευκάλυπτοι είναι ευρέως γνωστοί για την ικανότητά τους να αναδυθούν από κοπές και να αναπτύσσονται ξανά δυνατά. Αυτή η ιδιότητα τους τους καθιστά αρκετά ανθεκτικούς σε διάφορες μεθόδους ελέγχου και κοπής.Ακόμα και αφού κοπούν οι ευκάλυπτοι, οι ρίζες τους μπορεί να παραμείνουν  ζωντανές και να επιτρέψουν την ανάδυση νέων βλαστών. Αυτό οδηγεί στην επανεμφάνισή τους ακόμα και μετά από έναν αρκετά σκληρό κόψιμο. Αυτό το βλέπουμε και στις παρακάτω φωτογραφίες συγκρίνοντας το πριν και το μετά.

Μιά άσχημη χρονιά.

    Άσχημη χρονιά είναι ο πιο επιεικής όρος που μπορούμε να πούμε σχετικά με την παραγωγή ελαιολάδου που είχαμε στο χωριό μας, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή.Σύμφωνα με ανακοινώσεις  αγροτικών  συνεταιρισμών  η φετινή παραγωγή του λαδιού ήταν μειωμένη από  80% έως 90%. Υπήρξαν παραγωγοί που δεν έβγαλαν καθόλου λάδι. Κανένας από τους παλιότερους σε ηλικία συγχωριανούς μας δεν θυμάται τέτοια «δύστυχη» χρονιά. Έτσι παρόλο που τα ελαιόδενδρα  έχουν αυξηθεί σε αριθμό με γεωμετρική πρόοδο σε σχέση με το παρελθόν, η παραγωγή λαδιού έφτασε στα χαμηλότερα επίπεδα.
   Και τίθεται το ερώτημα. Τι έφτιαξε και τι φταίει. Γιατί από ό,τι φαίνεται τέτοια φαινόμενα θα επαναληφθούν. Σαν πρώτη αιτία όπως λέγεται είναι η κλιματική αλλαγή, η οποία επηρεάζει όχι μόνο την παραγωγή ελαιολάδου, αλλά και πολλών γεωκτηνοτροφικών προϊόντων σε πολλές περιοχές παγκοσμίως. Οι αυξημένες θερμοκρασίες, οι ακραίες καιρικές συνθήκες και οι αλλαγές στα μοτίβα των βροχοπτώσεων επηρεάζουν την υγεία των ελαιόδεντρων, την ποσότητα και την ποιότητα των ελιών που παράγονται. Σε ορισμένες περιοχές, οι ανεπαρκείς βροχοπτώσεις οδηγούν σε ξηρασία και  μείωση της παραγωγής λαδιού. Επιπλέον, οι ακραίες θερμοκρασίες προκαλούν σοβαρές ζημιές και ασθένειες στις ελιές.

   Οι ειδικοί για την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων, μιλούν για διάφορες πρωτοβουλίες που πρέπει ληφθούν, όπως η προσαρμογή των ελαιοκαλλιεργητών σε νέες τεχνικές παραγωγής πιο ανθεκτικές στις αλλαγές του κλίματος,  βελτίωση του συστήματος άρδευσης για την εξοικονόμηση νερού, και επιλογή ποικιλιών ελαιοδέντρων που είναι πιο προσαρμοσμένες στις νέες κλιματικές συνθήκες. Ακόμα η προστασία της βιοποικιλότητας μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση της υγείας του εδάφους και στην αντίσταση των ελαιοδέντρων στις αρνητικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. 

  Βεβαίως όλα αυτά ακόμα κι αν εφαρμοστούν απαιτούν χρόνο, μεγάλες αλλαγές και φυσικά  πρέπει να εφαρμοστούν σε ευρύτερες περιοχές και χώρες διότι οι αλλαγές σε μια μικρή περιοχή ελάχιστα συντελούν στην αντιμετώπιση του μεγάλου προβλήματος.

   Ένας άλλος τομέας όμως, που ευνοεί την κλιματική κρίση είναι η κατανάλωση. Η αυξανόμενη κατανάλωση πόρων και η εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου λόγω της ανθρώπινης δραστηριότητας είναι κύριοι παράγοντες που συμβάλλουν στην υπερθέρμανση του πλανήτη και την αλλαγή του κλίματος. Η αύξηση της κατανάλωσης ενέργειας, των μεταφορών, της παραγωγής τροφίμων και της βιομηχανίας συμβάλλει στην αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και στην επιδείνωση της κλιματικής κατάστασης.Όπως καταλαβαίνουμε είναι αναγκαίο να μειωθεί η κατανάλωση πόρων και η εκπομπή αερίων, ενθαρρύνοντας τη χρήση βιώσιμων πηγών ενέργειας και την υιοθέτηση πιο αειφόρων πρακτικών σε όλους τους τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας.

   Είναι απαραίτητο η προώθηση της χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, η βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης, η προαγωγή της βιολογικής γεωργίας και η μείωση των αποβλήτων. Χρειάζεται εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση, υπευθυνότητα και αλλαγή συμπεριφοράς ώστε να μειωθεί το ανθρώπινο αποτύπωμα στο περιβάλλον. Εδώ όλοι μπορούμε να συμβάλουμε μειώνοντας την κατανάλωση προϊόντων που δεν μας είναι απαραίτητα, προϊόντων που απαιτούν και έχουν ενεργειακό κόστος τόσο για την παραγωγή τους όσο και την  μεταφορά τους από μακριά. Ας προσπαθήσουμε σιγά-σιγά να αντιμετωπίσουμε τις μελλοντικές  δυσκολίες  προσαρμοζόμενοι στις νέες συνθήκες βάζοντας ένα λιθαράκι, έτσι ώστε μελλοντικά να διατηρήσουμε το βιοτικό μας επίπεδο χωρίς μεγάλες απώλειες.

  Ανακεφαλαιώνοντας και συνοπτικά :

Η αλλαγή του κλίματος αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τους αγρότες σε όλο τον κόσμο. Η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής απαιτεί:

• Προσαρμογή των καλλιεργειών στις νέες κλιματικές συνθήκες.
• Ορθή Διαχείριση του νερού με  συστήματα άρδευσης.
• Προστασία του εδάφους και βελτίωση της υγείας του.
• Προώθηση της βιοποικιλότητας και οικολογικής ισορροπίας.
• Χρήση βιώσιμων ενεργειακών πηγών όπως η ηλιακή ή η αιολική ενέργεια.
• Ενίσχυση της εκπαίδευσης και της έρευνας, με συνεχή ενημέρωση για τις πιο αποτελεσματικές και πρακτικές και τεχνολογίες.

Υ.Γ.  Αφορμή για τα αναφερόμενα παραπάνω μας έδωσε και η πληροφόρηση, που είχαμε από τον πρόεδρο του Συνεταιρισμού και πρόεδρο της Κοινότητας Κλένιας κ. Ηλία Κων/νο, ο οποίος μας επιβεβαίωσε την φθίνουσα πορεία παραγωγής λαδιού με αριθμούς. Έτσι ενώ η παραγωγή στο Συνεταιρικό ελαιοτριβείο πριν 5-6 χρόνια έφθανε τους 800 τόνους πέρισυ είχαμε 300 τόνους περίπου ενώ φέτος μόλις ξεπεράσαμε τους 5 (πέντε)!!!τόνους. Δηλαδή φέτος δεν έπιασε ούτε το 2% της περυσινής παραγωγής.

Κλένια... Πανόραμα.

   Μετά τις φωτογραφίες από ψηλά , μερικές πανοραμικές λήψεις του χωριού μας.

   Μέρος του βίντεο θα παρακολουθήσετε πιο κάτω. Ολόκληρο το βίντεο μπορείτε να το δείτε σε YouTube στο Klenia channel Εδώ

 Χειριστής Drone και Μοντάζ : Βασίλης Δελής.

 

Κλένια, φωτογραφίες από ψηλά.

 Μερικές φωτογραφίες του χωριού από ψηλά, μια μουντή μέρα του Φεβρουαρίου. 

 Drone: Βασίλης Δελής.

Ο Δρόμος συνέχεια...

    Οι διαβεβαίωσες του προέδρου κ.Τάκη Μπακλώρη επαληθεύτηκαν και οι προσπάθειές του ευοδώθηκαν. Ο δρόμος ( με την πρωτοτυπία του να φτιαχτεί το τελικό τμήμα πριν από το αρχικό βλέπε εδώ) ολοκληρώθηκε.

   Έτσι τώρα οι συγχωριανοί μας μπορούν να κινούνται με άνεση σε ασφαλτοστρωμένο δρόμο μέχρι και μετά το “Σαρντάμ" στα όρια δηλ. της περιφέρειας του χωριού. Μετά θα πρέπει και ελπίζουμε να φροντίσει η κοινότητα του  Αγίου Βασιλείου για το υπόλοιπο τμήμα, ώστε να γίνει η διασύνδεση των χωριών με ασφάλτινο δρόμο .

   Ειδική μέριμνα ελήφθη στο τμήμα πριν το ‘’Βαθύ ρέμα’’, όπου έχουν γίνει τα περισσότερα ατυχήματα, με την κατασκευή τσιμεντένιου στηθαίου. Τα προσκυνητάρια στο σημείο αυτό μας θυμίζουν  δυσάρεστα συμβάντα και η προσοχή μας πρέπει να είναι ιδιαίτερη.

   Η μετακίνηση πλέον προς αυτές τις περιοχές γίνεται όπως αναφέραμε με άνεση και ασφάλεια. Φυσικά η προσοχή των οδηγών   πρέπει πάντα να είναι επαυξημένη γιατί ο δρόμος δεν παύει να είναι αγροτικός  και υπάρχει κίνηση, ναι μεν ολίγων οχημάτων, αλλά με ιδιαιτερότητες.

Η αρχή στο "Φλεβάρη" και σύνδεση με τον προυπάρχοντα δρόμο.

Τμήμα του στηθαίου.

Τμήμα του στηθαίου.

Άποψη από το "Βαθύ Ρέμα"

...και  συνδέθηκαν!!!

Άποψη από το "Βαθύ Ρέμα" προς ανατολάς

Σπήλαιο Κλένιας-Εξερεύνηση Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας.

   

   Για το σπήλαιο της Κλένιας έχουμε αναφερθεί σε παλαιότερη ανάρτηση μας, ειδικά γύρω από τα υπάρχοντα ιστορικά στοιχεία και τις προφορικές παραδόσεις,   εδώ.
   Επανερχόμεθα δημοσιεύοντας την έρευνα- έκθεση για το σπήλαιο, της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας, φωτοαντίγραφο της οποίας μας παραχώρησε ο ερευνητής συγγραφέας Ξενοφών Ηλίας.

   Η εν λόγω έρευνα έγινε, προ εικοσαετίας περίπου, από τους πλέον ειδικούς και φυσικά τα δεδομένα δεν έχουν μεταβληθεί. Η τότε ρεαλιστικές προτάσεις της ομάδας όπως θα διαβάσετε, για λόγους που δεν γνωρίζουμε, δεν υλοποιήθηκαν. Έτσι παρέμειναν ανεκπλήρωτες οι προσδοκίες των συγχωριανών μας αλλά και των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής.

  Σε μερικά χρόνια μία νεότερη γενιά ολοκληρώνεται. Η ιστορία προχωρά. Νέες συνθήκες διαμορφώνονται.  Κάποια στιγμή οι ελπίδες θα γίνουν πραγματικότητα και το σπήλαιο θα γίνει μετά από αιώνες ύπαρξης του επισκέψιμο στο ευρύτερο κοινό. 
   Μνημείο της φύσης στην περιοχή μας, μνημείο της ιστορίας.

Υ.Γ.  Στην ομάδα έρευνας υπήρχε και φωτογράφος, φωτογραφίες τις οποίες δεν καταφέραμε να εντοπίσουμε. 

            ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΠΗΛΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ – Ε.Σ.Ε.

ΕΚΘΕΣΗ ΕΡΕΥΝΑΣ ΣΠΗΛΑΙΟΥ

          ΚΛΕΝΙΑΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ – (Α.Σ.Μ.:*  494.)

       (ΣΕΠ.2001)   -   Νίκος Λελούδας

                                                     -   Δημήτρης Χατζηλιάδης

                                            -   Μαρία Σαββίδου

-   Χρήστος Μαρούλης

-   Γιώργος Τσαγκανός

                     * ( Αριθμός Σπηλαιολογικού Μητρώου)

                                        -----------------------------



                                                            ΓΕΝΙΚΑ - ΙΣΤΟΡΙΚΟ.

   Η εξερεύνηση του παραπάνω σπηλαίου έγινε από την Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρεία (Ε.Σ.Ε.) με πρωτοβουλία και χρηματοδότηση του Δήμου ΤΕΝΕΑΣ του Νομού Κορινθίας.

   Το σπήλαιο αυτό βρίσκεται ένα περίπου χιλιόμετρο νότια του χωριού ΚΛΕΝΙΑ και είναι επισκέψιμο από τους κατοίκους της περιοχής λόγω εύκολης πρόσβασης σ’ αυτό και απουσίας κατακόρυφων διαδρομών στο εσωτερικό του.
   Κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου χρησιμοποιήθηκε σαν αντιαεροπορικό καταφύγιο. Σύμφωνα με την παράδοση, στην αρχαιότητα, κατά τη λατρευτική φάση της χρήσεώς του, υπήρχε στο εσωτερικό του το άγαλμα του Προμηθέα.

   Το επισκέψιμο τμήμα του σπηλαίου, μετά από διαδρομή 170 μέτρων, περίπου, από την είσοδο, καταλήγει σε μια στένωση διαστάσεων, μόλις 40 X 20 εκατοστών. Μέσω αυτής της στένωσης είναι δύσκολα ορατός ένας πολύ μικρός θάλαμος, που δίνει τη εντύπωση ότι πιθανόν να υπάρχει συνέχεια του σπηλαίου προς τα δυτικά.
    Το παραπάνω σπήλαιο είχε εξερευνηθεί αρχικά, από πλευράς ΕΣΕ., τον Μάρτιο του 1954, και είχε συνταχθεί ένας πρόχειρος χάρτης των πρώτων τμημάτων του.
    Κατόπιν, το 1977 και 1995, υπήρξε αλληλογραφία μεταξύ της, τότε, κοινότητας και της ΕΣΕ., με σκοπό τη μελέτη της, πιθανής, τουριστικής αξιοποίησης του σπηλαίου. Από τα μέχρι τότε δεδομένα, η απάντηση της ΕΣΕ ήταν μάλλον αποθαρρυντική, γιατί αυτό είχε χαρακτηρισθεί σαν «σπήλαιο τοπικού ενδιαφέροντος».

   Την άνοιξη του 2001, ο Δήμος ΤΕΝΕΑΣ επανήλθε στο θέμα και ζήτησε από την ΕΣΕ πιο λεπτομερή εξέταση - έρευνα του σπηλαίου, γιατί, πιθανόν, το ανεξερεύνητο -μετά τη στένωση- τμήμα του να το ενέτασσε σε υψηλότερη, από πλευράς τουριστικού ενδιαφέροντος, βαθμίδα.
   Γι’ αυτό το λόγο, αποδέχθηκε αίτημα της ΕΣΕ για τη χρηματοδότηση της έρευνας, ύψους 500.000 δρχ. Τα χρήματα αυτά θα διετίθεντο για την κάλυψη των εξόδων αποστολής και μέρους των λειτουργικών εξόδων της Εταιρείας , δεδομένου ότι αυτή στερείται παντελώς κρατικής επιχορήγησης και συντηρείται αποκλειστικά από εισφορές των μελών της.

Μετά τα παραπάνω, δόθηκε από την ΕΣΕ η εντολή για την πραγματοποίηση της έρευνας, στην παρακάτω ομάδα :

                             -Λελούδας Νίκος, αρχηγός της αποστολής.
                             -Χατζηλιάδης Δημήτρης, υπεύθυνος χαρτογράφησης - μετρήσεων.
                             -Σαββίδου Μαρία, υπεύθυνη για τη φωτογράφηση.
                             -Μαρούλης Χρηστός, μέλος της ομάδας, &
                            -Τσαγκανός Γιώργος, μέλος της ομάδας.

   Η παραπάνω ομάδα έφτασε στην Κόρινθο το βράδυ της Παρασκευής 31/8/2001. Ενημερώθηκε από τον εκπρόσωπο του Δήμου ΤΕΝΕΑΣ, αντιδήμαρχο, κ. Σιαπκαρά, και το πρωί της επομένης, 1/9/2001, συναντήθηκε στο χωριό ΚΛΕΝΙΑ με τις τοπικές Αρχές (Νομάρχης Κορινθίας, Δήμαρχος Τενέας - κ. Ταγαράς, κλπ.), απ’ όπου, με οχήματα που διέθεσε Δήμος Τενέας, μεταφέρθηκε στον χώρο του σπηλαίου.
  Η εξερεύνησή του άρχισε στις 10.00' και ολοκληρώθηκε μετά τις 18.00'.
 Κατόπιν η ομάδα συναντήθηκε εκ νέου μ τις τοπικές Αρχές στο χωριό ΧΙΛΙΟΜΟΔΙ, όπου και έγινε μια πρώτη προφορική ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων πάνω στις πρώτες εντυπώσεις από την έρευνα του σπηλαίου.
   Την επόμενη ημέρα, 2/9/2001, η ομάδα επέστρεψε στην Αθήνα.
  Το γεγονός καλύφθηκε τηλεοπτικά από τον τοπικό σταθμό SUPER CHANNEL, καθώς και με ανταποκρίσεις από τα κανάλια MEGA και ALPHA.



                        ΘΕΣΗ - ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΧΩΡΟΥ.


Το σπήλαιο ΚΛΕΝΙΑΣ βρίσκεται στην τοποθεσία ΒΕΡΤΟΠΟΣ, περίπου ένα χλμ. νότια του χωριού Κλένια του Δήμου Τενέας του Νομού Κορινθίας.
 Οι γεωγραφικές συντεταγμένες της εισόδου του είναι:
                  • Γεωγραφικό Μήκος 22° 52' 2" Ανατολικό.
                  • Γεωγραφικό Πλάτος 37° 46' 40" Βόρειο.

   -Το υψόμετρο της εισόδου είναι 630 μέτρα.
   -Το υψόμετρο του στενώματος όπου καταλήγει το σπήλαιο, και που απέχει από την είσοδο (σε νοητή ευθεία γραμμή νοτιοδυτικά) 120 μέτρα, είναι 615 μέτρα. Δηλαδή το σπήλαιο, συνολικά, είναι κατηφορικό για τον εισερχόμενο.
 .....................

Τοπωνύμια της Κλένιας.

 Έρευνα-Καταγραφή: Γιώργος Δελής 
Τα τοπωνύμια είναι τα ονόματα που προσδιορίζουν κάποιους κατοικήσιμους αλλά περισσότερο ακατοίκητους τόπους . Οφείλουν  τα ονόματά τους σε κάποιο γνώρισμα του τόπου: θρησκευτική λατρεία, ιστορικό πρόσωπο, γεωργική χρήση, τεχνικό έργο, όνομα ζώων ή φυτών ,λαϊκές αντιλήψεις, γεγονότων που συνέβησαν στον τόπο, ιδιοκτήτες του τόπου και φύση του εδάφους.Επίσης μπορεί να βασίζονται σε λέξεις τουρκικής ή άλλης γλώσσας που παρεφθάρησαν με το χρόνο στα ελληνικά κτλ. Τα τοπωνύμια διευκόλυναν τους κατοίκους στις μεταξύ τους συναλλαγές και συνεννοήσεις.

   Τα περισσότερα τοπωνύμια αναφέρονται συνοπτικά στο βιβλίο του συγχωριανού μας καθηγητή Πανεπιστημίου Μιχαήλ Σ.Κορδώση, “Ιστορικογεωγραφικά, Τόμος 8^ος, Μεσαιωνική και Νεότερη Κλένα Κλένια σελ. 128” και τα περισσότερα έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα.

   Αρκετά τοπωνύμια έχουν ιστορία πάνω  από ενάμιση αιώνα. Παραθέτουμε στο τέλος, πρωτόκολλο του 1871, σύμφωνα με το οποίο διαιρέθηκαν “αι γαίαι  Κλένιας”, όπως δημοσιεύεται  στο εξαιρετικό βιβλίο: Ο ΤΕΩΣ ΔΗΜΟΣ ΚΛΕΩΝΩΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ 19ος  – 20ός  Αιώνας τόμος Β΄σελ 132, των ερευνητών συγγραφέων: Ξενοφώντα  Ηλία και Ζωής Ηλία. Στο εν λόγω  πρωτόκολλο η πλειονότης των τοπωνυμίων που αναφέρονται, φαίνεται να έχουν μεταφερθεί και να λέγονται στις μέρες μας. Στο ίδιο βιβλίο παρατίθενται αποσπάσματα από τις επιτροπές των κοινοτήτων, που συνήλθαν το 1914 βάσει του Νόμου ΔΝΖ/1912 και όρισαν τα όρια των κοινοτήτων. Εκεί στα καθοριζόμενα όρια της κοινότητάς μας με τις γειτονικές κοινότητες αναφέρονται πολλά από τα σημερινά τοπωνύμια.

 Τέλος για τον προσδιορισμό της θέσης, που ορίζουν τα τοπωνύμια, μεγάλη βοήθεια προσέφεραν ο κ. Χαράλ. Ζεμπερλίγκος και ο κ. Δημήτριος Π. Τσάκωνας.

      Πολλά τοπωνύμια που ορίζουν μικρή περιοχή, τα  έχουν δώσει  οι κάτοικοι που έχουν ιδιοκτησίες εκεί και αφορούν μικρή έκταση και είναι άγνωστα σε άλλους. Η θέση που καθορίζουν είναι χωρίς όρια, ελαστική και συνήθως επικαλύπτεται από το διπλανό τοπωνύμιο. Ακόμη αρκετά τοπωνύμια δεν χρησιμοποιούνται σήμερα λόγω της γεωλογικής και όχι μόνο μεταβολής και τα θυμούνται μόνο οι ηλικιωμένοι.

   Η παρακάτω αναλυτικότερη καταγραφή των τοπωνυμίων  του χωριού μας και της γύρω περιοχής αποτελεί μία προσπάθεια να καταγραφεί και να προσδιοριστεί η θέση τους για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι . Στο τέλος παρατίθενται επεξεργασμένες αεροφωτογραφίες όπου τοποθετήθηκαν κατά προσέγγιση τα τοπωνύμια για ευκολότερη ανάγνωση.

  Η καταγραφή ξεκινά από τα ξωκλήσια που είναι γνωστά και σήμερα. “Αη Λιάς” στην κορυφή του βουνού της Νυφίτσας, παλιός “Άγιος Νικόλαος” στους βόρειους πρόποδες της Ψηλής Ράχης και δυτικά της Νυφίτσας, “Άγιος Παντελεήμων”, “Άγιος Νικόλαος”, “Αγία Σωτήρα”, “Άγιος Δημήτριος”, “Αγιάννης”, “Μουσκουφίτσα”, “Αγία Κυριακή” βόρεια του Ξερόκαμπου (δεν υπάρχει σήμερα, παλαιότερα υπήρχε προσκυνητάρι).

    Εν συνεχεία υπάρχουν μεγάλες περιοχές με τοπωνύμιο και μέσα σε αυτές ή και πέριξ αυτών υπάρχουν τοπωνύμια για μικρότερες περιοχές.

   1)“Ξερόκαμπος” στο ανατολικό μέρος του χωριού .Ορίζεται ο κάμπος από το βόρειο άνοιγμα της Κλεισούρας και τους ανατολικούς πρόποδες της Νυφίτσας και του ρέματος του Κολοφωνιά μέχρι το Χιλιομόδι. Περιφερειακά  του Ξεροκάμπου έχουμε: Ανατολικά o “Κοκκαλάς” και το “Τουρκοστράτι”.Νοτιότερα και πριν το “Κοκκαλά”  είναι η “Πικρομυγδαλίτσα” ή “Μυγδαλίτσα” Ακόμα ανατολικότερα του Κοκκαλά” πάνω στο οροπέδιο του βουνού είναι η “Αμπιδίτσα”. Βόρεια αυτών είναι ο “Βατιάς” και κοντά στον “Βατιά” στα νότια υψώματα του “Σόνσοφα το γαλάρι”. Ανατολικότερα μεταξύ του “Σόνσοφα το γαλάρι” και του  “Κοκκαλά” είναι τα “Κουτσαίικα”.Βόρεια: πρoς το Χιλιομόδι και στο ύψος του Παλιού Σχολείου είναι το “Σύνορο” που  προφανώς καθόριζε τα όρια των χωραφιών Κλένιας Χιλιομοδίου. Εκεί περίπου ήταν η “Αγία Κυριακή”, παλιά εκκλησία που δεν υφίσταται. Πιο νότια του Συνόρου ήταν οι  “Κολώνες”, ονομασία από αρχαίες κολώνες που είχαν βρεθεί εκεί. Δυτικά : Κατηφορίζοντας το δρόμο που ξεκινάει από τον Αγιάννη πρός τη Φανερωμένη είναι η “Λιτρίβα”. Νοτιότερα αυτής μεταξύ του δρόμου Κλένιας Αγιονορίου και του δρόμου προς “Κοκκαλά” είναι το “Κοκολίο”. Πιο Νότια  η “Πάνω Κλένια” και νότια αυτής πάνω από την Μουσχουφίτσα η “Αλεξάντρα”, όπου υπάρχει πηγάδι και πηγή με νερό. Μετά την “Αλεξάντρα”, και πριν φτάσουμε στο “Καλυβάκι” είναι το “Γούπατο, και νότια η “Σπηλιά της Κλένιας”. Η επόμενη μεγάλη  ρεματιά ανατολικά λέγεται “Κολοφονιάς” και πιο ανατολικά η επόμενη μικρότερη ρεματιά είναι το “Βαθύ”. Ανατολικά της “Αλεξάντρας” και βόρεια από το “Γούπατο” είναι τα “Κλαράκια”. Δυτικά του στενού της “Κλεισούρας” και ψηλά στο βουνό είναι της “Βάγιας ο βράχος”. Εκεί φυτρώνουν πολλές βαγιές όπου πήγαιναν οι νιόπαντροι την Κυριακή των Βαΐων και μάζευαν κλαδιά για να στολίσουν την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.  Κάτω από το “Βράχο της Βάγιας” όπου τελειώνουν τα χωράφια είναι τα “Ντράφια” ενώ ο βράχος πιο ψηλά ανατολικά στην πλευρά του “Κολοφονιά” είναι της “Πούλιας ο βράχος”. Νοτιότερα ανάμεσα στο “Βράχο της Βάγιας” και στο “Βαθύ” είναι το “Ίσιωμα”.

  2) Γύρω από το χωριό συναντάμε βόρεια: τον “Βραχιά”, όπου βρίσκεται το  Δημοτικό Σχολείο και ο γύρω οικισμός. Συνέχεια βόρεια μετά το Δημοτικό Σχολείο  το  “Bουνό”, όπου υπάρχουν αρχαίοι τάφοι. Νοτιοανατολικά  κάτω από τον βράχο της μικρής σπηλιάς  η “Πλεύρα”. Στο νότιο άκρο του χωριού συναντάμε: την “Πλάκα με τον αιωνόβιο πλάτανο όπου κατασκευάστηκε προσφάτως και ένα μικρό θεατράκι. Πάνω από την “Πλάκα” νότια είναι ο “Βορτοπός” ή “Βερτοπός” και δυτικά αυτού προς τον Άγιο Παντελεήμονα είναι το “Μεγάλο Λιθάρι”.” Η επόμενη  ρεματιά δυτικά του “Βερτοπός” λέγεται “Βορός”.

Ανατολικά της “Πλάκας” είναι το “Τραχώνι”,ο “Βράχος ή Ελιά του Μπινιάρη ή και Μπεντένια”, πιο ψηλά νοτιότερα το “Χέρωμα” και μετά  “Καλυβάκι” ή “Καλυβάκια” ένα πλάτωμα στο μέσο της βόρειας πλευράς της Νυφίτσας, (στο άλλο πλάτωμα δυτικότερα βρίσκεται ο Άγιος Παντελεήμονας). Παλιά λέγεται ότι υπήρχαν εκεί μικρά οικήματα, καλυβάκια.  Δυτικά από το “Καλυβάκι”  φυτρώνουν σφάσκες-ασφάκας γι’αυτό λέγεται “Σφάσκες”.

 Κάτω από  τον Άγιο Παντελεήμονα  και δυτικά η περιοχή λέγεται “Πεζούλια”, αν και άλλες περιοχές λέγονται Πεζούλια λόγω της διαμόρφωσης του εδάφους. Στο ύψος αυτό αλλά δυτικά του δρόμου προς τον Άγιο Παντελεήμονα είναι του “Ζιώτη το γαλάρι”. Πιο Δυτικά είναι ο ”Κοκκινιάς”   η “Τρούπα” και οι “Κουμαριές”. Συνεχίζοντας πιο ψηλά είναι τα “Καταλύματα”, τοποθεσία, όπου έζησαν οι Κλενιάτες όταν τους έκαψαν οι τούρκοι το χωριό μετά την δολοφονία του τούρκου φοροεισπράκτορα και μέχρι να τους δοθεί αμνηστία. Συνεχίζοντας Νοτιοδυτικά συναντάμε το “Ορφανόρεμα” και νότια αυτού είναι του “Καφαντάρη”. Μετά το “Ορφανόρεμα” και ανεβαίνοντας την πλάγιά προς το Στεφάνι είναι  το “Κιτσανοχώραφο” στην συνέχεια  υπάρχουν και οι ονομασίες “Γρανίτσα” ή “Γρανίτζα” και πιο κάτω η “Αλαταριά” , γιατί έβαζαν αλάτι  πάνω σε πλάκες για τα γιδοπρόβατα, ώστε να πίνουν νερό για παράγουν περισσότερο γάλα και να παχαίνουν, αλλά ειδικά κατά την εποχή του ζευγαρώματος. Εν συνεχεία είναι οι “Καρυές”.
 Νότια του χωριού στην Νυφίτσα ήταν η “Απαγορευμένη”. Άρχιζε από το ρέμα του  Αγίου Νικολάου, συνέχιζε πάνω από τον Άγιο Παντελεήμονα, στο “Βερτοπό” και έφθανε στην “Πάνω Κλένια”. Θεσμοθετήθηκε νομικά το 1911 και απαγορευόταν η βοσκή η ξύλευση κτλ. Πάνω από τον Άγιο Παντελεήμονα, όπου άρχιζε η “Απαγορευμένη”, η περιοχή λεγόταν ο “Κάψαλος του Μπισμπίκη”. Κάποιος Μπισμπίκης (παρατσούκλι) έβαλε φωτιά (να κάψει τους δαίμονές του) και η φωτιά έφτασε στον Αι Λιά. Στο μέσο της απόστασης μεταξύ Αγ. Παντελεήμονα και Αι Λιά στο βράχο είναι το “Κουρδελιόπεση “.Πάνω από τον Αγ. Παντελεήμονα υπήρχε μονοπάτι μέχρι την “Σπηλιά” και όλη η περιοχή κατά μήκος λεγόταν “Μονοπάτι”. Δυτικά του Αι Λιά είναι το “Διάσκελο”. Μεταξύ του Αι Λιά και του “Διάσκελου και λίγο βορειότερα είναι οι “Αλεπότρυπες”.

Δυτικά του χωριού:  η “Λίγαγα” και συνέχεια βόρεια  το “Αλμπάνη” που φτάνει μέχρι το “Βαρκό”, ενώ πιο νότια αυτών βρίσκεται  το “Πηγαδάκι”.
............................................

Βερίκοκα -1988

Παλαιές Φωτο: Γιώργος Δελής.

   Όπως έχουμε ξαναγράψει τα βερίκοκα ήταν το προϊόν που συνέβαλε αποφασιστικά στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του χωριού μας από τις δεκαετίες του 70 και 80.  

  Την εποχή εκείνη τα βερίκοκα ήταν μόνο ποικιλίας «μπεμπέκου» . Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το μάζεμα όλης της παραγωγής να γίνεται, λόγω της σχεδόν ταυτόχρονης ωρίμανσης, εντός δέκα περίπου ημερών. Σήμερα με τις πολλές ποικιλίες , που έχουν φυτευτεί, το μάζεμα αρχίζει από τα τέλη Μαΐου (υπερπρώιμα) και διαρκεί μέχρι τα μέσα Ιουλίου.

   Τότε οι παραγωγοί, με τις αναπόφευκτες οργανωτικές αδυναμίες του νεοϊδρυθέντος Αγροτικού Συνεταιρισμού, έδιναν αγώνα να εξασφαλίσουν κάποιες «κλούβες» και παρακαλούσαν τους εμπόρους, που λόγω προγραμματισμού ή λόγω σκοπιμότητας, αδυνατούσαν να απορροφήσουν μαζικά το προϊόν. Κάποια στιγμή και λόγω Ευρωπαϊκών Κανονισμών άρχισε η λεγόμενη «απόσυρση». Από τα τρακτέρ άδειαζαν τις κλούβες με τα βερίκοκα  στα φορτηγά τα οποία όδευαν και τα άδειαζαν στο Βαθύ Ρέμα . Έτσι τα βερίκοκα αντί να πηγαίνουν στο εμπόριο πήγαινα στα ρέματα δίνοντας στους παραγωγούς μια ελάχιστη τιμή που δεν κάλυπτε ούτε τα έξοδά τους. Έτσι όπως αναφέραμε άρχισε αναγκαστικά, σταδιακά η αντικατάσταση των δένδρων και φυτεύτηκαν  πολλές ποικιλίες. Παράλληλα επιδοτήθηκε και  η εκρίζωση των δένδρων, με αποτέλεσμα σήμερα να έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. 

    Για την ιστορία δημοσιεύουμε κάποιες φωτογραφίες που δείχνουν την περίφημη, τόσο δυσάρεστη όσο και ηθικά απαράδεκτη «απόσυρση» .

                                                       

ΥΓ: Δυστυχώς το Βαθύ Ρέμα και άλλα ρέματα εξακολουθούν να παραμένουν ανεξέλεγκτοι και παράνομοι αποδέκτες σκουπιδιών , παρά το ότι ο Δήμος έχει συμπεριλάβει την προστασία του περιβάλλοντος στις προτεραιότητές του και διαθέτει γι’ αυτό το σκοπό το κατάλληλο προσωπικό και επαρκή μηχανικό εξοπλισμό. Πρέπει να βοηθήσουμε όλοι αλλάζοντας νοοτροπία. Το απαιτεί το πολιτισμικό επίπεδο του χωριού που ήταν ανέκαθεν υψηλό. Γιατί να πετάξω το παλιό μου  στρώμα στο ρέμα και να μην το βγάλω δίπλα στον κάδο να το παραλάβει το όχημα του Δήμου; Γιατί να μην πετάξω τα παλιά μου βιβλία και τα πλαστικά μπουκάλια και άλλα ανακυκλώσιμα, στον ειδικό κάδο ανακύκλωσης; Ας μην θεωρούμε μόνο το Δήμο ή τον Π ρόεδρο υπεύθυνο . Η Κλένια είναι κατά κοινή ομολογία ένα απ’ τα πιο καθαρά χωριά του δήμου Κορινθίων. Στο χέρι μας είναι να το καταστήσουμε το καθαρότερο. Και όχι μόνο τον οικισμό, αλλά και ολόκληρο τον χώρο που γεωγραφικά ανήκει στην περιφέρεια Κλένιας. Μπορούμε να το καταφέρουμε  και το αξίζουμε τόσο εμείς, όσο και τα παιδιά μας.

  

 

 

........

Οδικά έργα

      Πριν γίνουν οι επαναληπτικές Δημοτικές Εκλογές την Β΄Κυριακή, ο επανεκλεγείς πρόεδρος του χωριού μας κ.Τάκης Μπακλώρης προχώρησε τα έργα οδοποιίας. Έτσι  με τις ενέργειές του συνεργείο του Δήμου επισκεύασε  τις λακκούβες σε όλο το οδικό δίκτυο του χωριού. Το σημαντικότερο όμως είναι η ασφαλτόστρωση  του δρόμου που οδηγεί, από τον κεντρικό δρόμο Κλένιας-Χιλιομοδίου, στο γήπεδο και η ασφαλτόστρωση του δεύτερου κεντρικού δρόμου, που διασχίζει τον Ξερόκαμπο, από τον κεντρικό δρόμο Κλένιας-Αγιονορίου μέχρι την τοποθεσία Κοκκαλάς περίπου, με μήκος πάνω από ένα χιλιόμετρο. Λέγεται και οδός Καντηλά, όνομα από τον Λάκη Σκούρτη, που ήταν παλιά πρόεδρος της Κοινότητας. Συγχαρητήρια εν αναμονή των επόμενων έργων.